ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ
ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟ ΠΡΟΤΕΡΟΝ
ΕΙΤΑ ΔΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΑΡΧΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ
Οὗ ἡ Μνήμη τῇ ΚΖ΄ Ἰουνίου
Ποιηθεῖσα ὑπὸ Κυρίλλου Μητροπολίτου Ρόδου
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
῾Ιστῶμεν στίχ. δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
῏Ηχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Πανεύφημε Κύριλλε ἰδού, σήμερον συνήλθομεν, ἐπιτελοῦντες τὴν μνήμην σου, τὴν ἀξιέπαινον, τὴν φωταγωγοῦσαν, ἀστραπαῖς τῆς χάριτος, θεόφρον Ἐκκλησίας τὰ ποίμνια· διὸ ἱκέτευε, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τὴν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Θεόληπτε Κύριλλε Χριστῷ, ὅλην ἀναθέμενος, ἀπὸ παιδὸς τὴν ἐλπίδα σου, αὐτοῦ ἐβάστασας, τὸν Σταυρὸν ἐπ̉ ὤμων, ἐν παντὶ τῷ βίῳ σου· διὸ ἐν Ἱεράρχαις διέπρεψας, καὶ Μάρτυς ἄριστος, ἀνεδείχθης κἂν ἐν γήρατι, ἐκτελέσας, ἀθλήσει τὸν δρόμον σου.
Μακάριε Κύριλλε σαυτόν, οἰκονόμον ἄριστον, τῶν μυστηρίων παρέστησας, Θεοῦ τῆς χάριτος, καὶ ποιμὴν ὡς θεῖος, ὑπὲρ τῶν προβάτων σου, Μαρτύρων τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας· διὸ ἱκέτευε, δωρηθῆναι τοῖς τιμῶσί σε, τὴν εἰρήνην, καὶ πταισμάτων ἄφεσιν.
Θεσπέσιε Κύριλλε ἡμᾶς, τοὺς ἐπιτελοῦντάς σου, τὴν σεβασμίαν πανήγυριν, ἐν ὕμνοις σήμερον, ταῖς πανευπροσδέκτοις, πρὸς Θεὸν πρεσβείαις σου, τὸν δόξῃ καὶ τιμῇ σε κλεΐσαντα, σῷζε ἐκ θλίψεων, πειρασμῶν τε περιστάσεων, νοσημάτων, παθῶν καὶ κακώσεων.
Δόξα. ῏Ηχος δ΄.
Τίς σε εἰκότως εὐφημήσει, θεομακάριστε Πάτερ, Ἱερομάρτυς Κύριλλε; ἀποστολικῶς γὰρ πολιτευσάμενος, καὶ ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγωνισάμενος, μαρτυρικῶς τὸν δρόμον σου ἐτέλεσας. ῞Οθεν διὰ θανάτου, ἐκδημήσας πρὸς λῆξιν ἀθάνατον, ἐν οὐρανοῖς τῷ Χριστῷ παρέστης, καὶ πρεσβεύεις διηνεκῶς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ε᾿κ παντοίων κινδύνων, τοὺς δούλους σου φύλαττε, Εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια.
῏Ηχος δ΄. ῾Ως γενναῖον ἐν Μάρτυσι.
Ω῾ς ποιμένα θεόληπτον, καὶ περίφημον Μάρτυρα, Ἐκκλησίας σήμερον εὐφημοῦμέν σε· σὺ γὰρ μακάριε Κύριλλε, ὑπὲρ τῶν προβάτων σου, τὴν ἁγίαν σου ψυχήν, προθυμότατα τέθυκας, καὶ ἀνέδραμες, πρὸς ζωῆς τὰ σκηνώματα πρεσβεύων, ὑπὲρ πάντων τῶν τελούντων, τὸ ἱερόν σου μνημόσυνον.
Στίχ. Οἱ Ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Ε᾿κ τῆς Κρήτης ἀνέτειλας, ὡς πολύφωτος ἥλιος, εὐδοκίᾳ Κύριλλε τοῦ Παντάνακτος, καὶ Ἐκκλησίας διέλαμψας, ἐν τῷ στερεώματι, ἀρετῶν ποιμαντικῶν, καὶ Μαρτύρων μιμήσεως, ταῖς φαιδρότησι, τῶν πιστῶν καταυγάζων τὰς καρδίας, τῶν ἐν ὕμνοις ἐκτελούντων, τὴν ἱεράν σου πανήγυριν.
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Ι῾ερῶς προϊστάμενος, ὡς ποιμὴν χριστομίμητος, τῆς ἁγίας ποίμνης σου Πάτερ Κύριλλε, ὑπὲρ αὐτῆς τῆς ἀθλήσεως, τὸν δρόμον διέδραμες, καὶ θυσία τῷ Θεῷ, προσηνέχθης εὐάρεστος· ὅθεν πρέσβευε, ἐκ φθορᾶς καὶ κινδύνων λυτρωθῆναι, τοὺς τελοῦντάς σου τὴν μνήμην, τὴν ἀξιέπαινον σήμερον.
Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.
Α῎ισωμεν πιστοί, τῷ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν, ὅτι ποιμένα γνήσιον, τῆς ποίμνης τῶν προβάτων αὐτοῦ, τὸν μακάριον Κύριλλον ἀνέδειξε· τὸν ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας κοπιάσαντα, καὶ ἀρχιερωσύνης τὴν στολήν, τοῦ μαρτυρίου τοῖς ἄθλοις κοσμήσαντα· διὸ καὶ εὐσεβῶς ἐκβοήσωμεν· Κύριε, πρεσβείαις αὐτοῦ, παράσχου ἡμῖν τὰ ἐλέη σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε, οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν ἀῤῥαγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον, τὸ ᾿Απολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου ῾Εσπερινοῦ καὶ ᾿Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, στιχολογοῦμεν τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχ. η΄ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
῏Ηχος α΄. ῍Ω τοῦ παραδόξου θαύματος.
Ω῍ τοῦ παραδόξου θαύματος! ὡς ἀστὴρ φωταυγής, ἐκ τῆς Κρήτης ἔλαμψας, ἐν χρόνοις τυραννικῆς, καταδουλώσεως, καὶ γένος τὸ εὐσεβές, τῶν Ὀρθοδόξων ἐφώτισας Κύριλλε, τῶν λόγων μαρμαρυγαῖς, καὶ ποιμασίας ὁσίας φαιδρότησιν. ῞Οθεν σήμερον ἐν ὕμνοις, οἱ πιστοὶ τιμῶμέν σε, τὰ πολλά σου κροτοῦντες, κατὰ χρέος προτερήματα.
Βαβαὶ τῆς σῆς προμηθείας Χριστέ! σὺ γὰρ Ὀρθοδόξων, τῷ λαῷ στενάζοντι, δουλείας βαρβαρικῆς, ἐν χαλεπότητι, καθάπερ ἄλλον Μωσῆν, τὸν Πατριάρχην ἀνέδειξας Κύριλλον, ὡς μέγαν ἐν ἀρεταῖς, καὶ πολλοστὸν ἐν σοφίᾳ ὑπάρχοντα. Ὅθεν ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις, τῶν πταισμάτων λύτρωσιν, καὶ εἰρήνην χορήγει, τῷ λαῷ σου Πολυέλεε.
Τοὺς σοὺς γεραίρομεν Κύριλλε, κραταιοὺς ἀγῶνας, ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου σου, τὰς θλίψεις, τοὺς διωγμούς, καὶ τὸ μαρτύριον· ἐν βίῳ σου γὰρ παντί, ὡς τετρωμένος ἀγάπῃ τῇ κρείττονι, οὐκ ὤκνησας γρηγορῶν, ἐν τοῦ Κυρίου τῷ θείῳ θελήματι. Ἀλλ̉ ὡς ἔχων παῤῥησίαν, πρὸς αὐτὸν μακάριε, σωτηρίαν ἐξαίτει, τοῖς τιμῶσί σε ἐν ᾄσμασι.
Πάτερ θεοφόρε Κύριλλε, ἀρχιερωσύνης, κοσμήσας τὸ ἔνδυμα, τοῖς στίγμασιν εὐπρεπῶς, τοῦ μαρτυρίου σου, μετέστης πρὸς οὐρανούς, ἔνθα Χριστῷ τῷ Θεῷ παριστάμενος, ἱκέτευε ἐκτενῶς, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἐκ πόθου βοώντων σοι· Χαίροις τῶν Πατέρων κλέος, καὶ Ποιμένων καύχημα, τῶν Μαρτύρων φαιδρότης, καὶ πιστῶν τὸ ἀγαλλίαμα.
Ἕτερα. ῏Ηχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις ὁ ῾Ιεράρχης Χριστοῦ, ὁ τῶν Πατέρων τῶν Ἁγίων διάδοχος, ὁ τούτων ἰχνηλατήσας, ἐπὶ τῆς γῆς τὴν ζωήν, καὶ τὸν θεῖον ζῆλον μιμησάμενος· τῆς ἄνωθεν γνώσεως, ὁ πλουτήσας τὸ χάρισμα, καὶ εὐσεβείας, πρὸς νομὴν τὴν σωτήριον, τοῦ Κυρίου σου, κατευθύνας τὸ ποίμνιον· Κύριλλε παμμακάριστε, Μαρτύρων ἐν αἵματι, περιφανῶς ὁ σφραγίσας, τὴν θαυμαστὴν ποιμασίαν σου. Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Χαίροις Ἱεραρχῶν καλλονή, καὶ τῶν Μαρτύρων μιμητὴς καὶ ὁμότροπος, ἀξίως ὁ κοινωνήσας, τῆς εὐκληρίας αὐτῶν, ἐν ἀθανασίας τοῖς σκηνώμασι· τῆς Κρήτης τὸ βλάστημα, Ἀγκαράθου τὸ καύχημα, ᾿Αλεξανδρείας, ὁ ποιμὴν ὁ χρηστότατος, καὶ ὁ πρόεδρος, Βυζαντίου ὁ πάνσοφος· Κύριλλε παμμακάριστε, τὸ γέρας τῆς πίστεως, τῶν Ὀρθοδόξων ὁ στῦλος, καὶ κακοδόξων ὁ ὄλεθρος. Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Ο῞λος σὺ παιδιόθεν Θεῷ, τῷ Βασιλεῖ καὶ Λυτρωτῇ ἀνακείμενος, ἐμίσησας τὰ ἐν κόσμῳ, καὶ ἐν ἀγάπῃ αὐτῷ, καὶ δικαιοσύνῃ ἠκολούθησας· διὸ αὐτὸς Ὅσιε, εἰς λαοῦ περιποίησιν, ἱεραρχίας, ἔχρισέ σε τῷ χρίσματι, καὶ ἐν θρόνῳ σε, ὑψηλῷ ἀνεβίβασεν· ἔνθα ὡς μέγας ἥλιος, ἐξέλαμψας Κύριλλε, ποιμαντικῇ ἐπιστήμῃ, καὶ μαρτυρίου χαρίσματι, φωτίζων, λαμπρύνων, εἰς αἰῶνας τοὺς τελοῦντας, τὴν θείαν μνήμην σου.
Χαίρει ἡ Ἀγκαράθου Μονή, τῆς Θεοτόκου Ὀρφανῆς τὸ παλάτιον, τὴν μνήμην σου γηθοσύνως, ἐν ἐγκωμίοις φαιδροῖς, Κύριλλε θεόφρον ἑορτάζουσα· ἐκ ταύτης γὰρ Ἅγιε, τὴν πορείαν ποιούμενος, τῇ Ἐκκλησίᾳ, τοῦ Χριστοῦ διηκόνησας, καὶ διέπρεψας, ὡς ποιμὴν χριστομίμητος· ὅθεν καὶ τῶν λειψάνων σου, τῇ θήκῃ προσπίπτουσα, μεγαλαυχεῖ καὶ προσάγει, τὴν ἱκεσίαν βοῶσά σοι· Πρεσβείαις σου Πάτερ, προϊστάμενος μὴ παύσῃ, τῶν εὐφημούντων σε.
Δόξα. ῏Ηχος πλ. δ΄.
Πατριαρχῶν τὸ κλέος, καὶ Μαρτύρων τὸ ἀγλάϊσμα, ὁ τῆς Ἐκκλησίας προστάτης, καὶ ὑπέρμαχος εὐσεβείας γενόμενος, Κύριλλος ὁ πανεύφημος, ἐν πραΰτητι σοφίας, τὴν ἐκλογάδα Χριστοῦ ποιμάνας, καὶ ὑπὲρ τῶν προβάτων, τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θέμενος, τυράννων τὸ φρύαγμα ἐπάτησε, καὶ τὸν χριστώνυμον λαόν, ἐν τῇ πίστει ἐστερέωσε· νῦν δὲ τῷ θρόνῳ τῆς μεγαλωσύνης, τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ παριστάμενος, αἰτεῖται παρ̉ αὐτοῦ, τὴν εἰρήνην τῷ κόσμῳ, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ο῾ Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν, διὰ φιλανθρωπίαν, ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη· ἐκ Παρθένου γὰρ Ἁγνῆς, σάρκα προσλαβόμενος, καὶ ἐκ ταύτης προελθών, μετὰ τῆς προσλήψεως, εἷς ἐστιν Υἱός, διπλοῦς τὴν φύσιν, ἀλλ̉ οὐ τὴν ὑπόστασιν. Διὸ τέλειον αὐτὸν Θεόν, καὶ τέλειον ἄνθρωπον, ἀληθῶς κηρύττοντες, ὁμολογοῦμεν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν· ὃν ἱκέτευε, Μῆτερ ἀνύμφευτε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Εἴσοδος, τὸ Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ᾿Αναγνώσματα.
Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. ι΄, 7,6· γ΄, 13-15· η΄,6,34,35,4,12,14,17,5-9· κβ΄,21, 19· ιε΄, 4)
Μνήμη δικαίου μετ᾿ ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητὸς ὃς εἶδε φρόνησιν· κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν· ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν εἰσακούσατέ μου, ὦ τέκνα, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ μακάριος ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει· αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ Κυρίου. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς, καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων· Ὅτι ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν, καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην· ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς· ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν. Νοήσατε, τοίνυν ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καὶ πάλιν, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων ὀρθά· ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου, οὐδὲ ἐν αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδες· πάντα ἐνώπια τοῖς συνιοῦσι, καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γὰρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γένηται ἐπὶ Κύριον ἡ ἐλπὶς ὑμῶν καὶ πλησθήσεσθε Πνεύματος.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ΄, 1-9)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. ε΄, 15-στ’, 3)
Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν· συνεκπολεμήσει δὲ αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ᾿ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε δικασταὶ περάτων γῆς· ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ, ᾿Ιδιόμελα.
῏Ηχος α΄.
Α᾿γαλλιάσθω σήμερον φαιδρῶς, Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία, ἐπὶ τῇ λαμπροφόρῳ ἡμέρᾳ, τοῦ φωστῆρος τῆς Ἐκκλησίας, Κυρίλλου τοῦ μάκαρος· ὡς ποιμὴν γὰρ ἀληθής, καὶ τοῦ Ἀρχιποίμενος μιμητής, ποιμαντικῶς ἐν δάκρυσι, τὴν σπορὰν ποιησάμενος, μαρτυρικῶς ἐν ἀγαλλιάσει, ἀθανασίας τῶν στεφάνων, ἐθέρισε τὰ δράγματα, Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι παριστάμενος, καὶ πρεσβεύων ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ὁ αὐτός.
Τίς μὴ μακαρίσει σε, ἱερώτατε Κύριλλε, Ἱερομάρτυς πανεύφημε; Σὺ γὰρ τῆς κατ᾿ ἄμφω σοφίας, ἐν μετοχῇ γενόμενος, εὐαγγελικῶς πρὸς σωτηρίου τὰς νομάς, τὴν δοθεῖσάν σοι ποίμνην ἐποίμανας, ὑπὲρ ἧς καὶ μαρτυρίου, κἂν ἐν γήρᾳ ποτήριον ἔπιες, στραγγαλισθεὶς ὁ ἄμωμος ποιμήν, τυράννων ταῖς βεβήλοις χερσίν. ᾿Αλλ᾿ ὡς ποιμαντικῶς διαπρέψας, καὶ μαρτυρικῶς δοξάσας τὸν Θεόν, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν τελούντων τὴν μνήμην σου.
Ηχος β΄.
Α᾿γαπήσας παιδιόθεν τὸν Θεόν, τὴν ἐπὶ γῆς εὐδοξίαν ἐμίσησας, καὶ προσῆλθες ἐν ᾿Αγκαράθου τῇ Μονῇ, τὴν ἐν ἀσκήσει πολιτείαν ἑλόμενος, Κύριλλε Πάτερ μακάριε· ὅθεν αὐτῆς δι̉ ἀρετῆς, τὰς μυστικὰς ἀναβάσεις κατορθώσας, τῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, Ἀρχιερεὺς ἐχρίσθης θεόληπτος, καὶ ποιμὴν λογικῆς ποίμνης ἀνηγορεύθης, ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ μὲν πρότερον, ἐν Κωνσταντινουπόλει δ᾿ ἐσύστερον, ὡς ἐπὶ λυχνίας ὑψηλῆς, τῆς πίστεως λύχνος διαλάμπων, καὶ διαχέων τῇ Ἐκκλησίᾳ, εὐσεβείας τὴν λαμπρότητα. Ἀλλ̉ ὡς ἐν οὐρανοῖς θαυμαστωθείς, καὶ τῷ τρισηλίῳ Φωτὶ παριστάμενος, τὸν φωτισμὸν ἡμῖν αἴτει, τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου.
῏Ηχος γ΄.
Πάλιν ἡμῖν ἡ ἐτήσιος μνήμη, τοῦ καλοῦ ποιμένος ἐπεδήμησε, πρὸς μυστικὴν εὐωχίαν συγκαλοῦσα, ἡμᾶς, ὦ ἀδελφοί, τοὺς χοϊκούς. Δεῦτε οὖν κορεσθῶμεν, ταῖς ἀρεταῖς καὶ τοῖς ἄθλοις αὐτοῦ, πιστῶς ἀνακραυγάζοντες· Μακάριος εἶ, Κύριλλε Πάτερ ἁγιώτατε, ὅτι τὸν δρόμον τετέλεκας, τὴν πίστιν τετήρηκας, καὶ τὴν ψυχήν σου προθύμως, ὑπὲρ τῆς ποίμνης σου τέθηκας, μηδαμῶς ὑποπτήξας, ᾿Αγαρηνῶν τὴν θρασύτητα. ᾿Αλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὡς παῤῥησίαν ἔχων, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
῏Ηχος δ΄.
Δεῦτε, ἅπαντες πιστοί, τοῦ Πατριάρχου καὶ Μάρτυρος, τὴν μνήμην φαιδρῶς ἑορτάσωμεν, μετ̉ ἐγκωμίων ὡς ἔφη, Σολομὼν ὁ δίκαιος· οὗτος γὰρ ὑπάρχει, Κύριλλος ὁ θαυμάσιος, Ὀρθοδοξίας ὁ ὑπέρμαχος, Λατίνων ὁ ἔλεγχος, ὁ τῶν Πατέρων μιμητής, καὶ τῶν πιστῶν προασπιστής, Εὐαγγελίου ὁ διδάσκαλος, ὁ τῷ ἄρτῳ τῶν λόγων αὐτῶν, τὸν χριστώνυμον λαὸν διαθρέψας, καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ τυθεὶς προθυμότατα. Διὸ καὶ πρὸς αὐτόν, ἐν κατανύξει ἐκβοήσωμεν· Πρέσβευε διηνεκῶς, ἵνα ῥυσθῶμεν ἐκ πάσης ἀπειλῆς, οἱ τελοῦντες τὴν μνήμην σου.
Ἦχος πλ. α΄.
Τὸν Ἱεράρχην τὸν σοφόν, Ἀρχιερέως τοῦ μεγάλου, καὶ Μάρτυρα τὸν θαυμαστόν, τὸ κλέος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ οἰκουμένης ἐγκαλλώπισμα, Κύριλλον τὸν πανένδοξον, ἐν ἀγαλλιάσει εὐφημήσωμεν λέγοντες· Χαίροις ὁ εὐαγγελικῶς πολιτευσάμενος, καὶ ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγωνισάμενος· χαίροις ὁ τοῖς τυράννοις ἀντιταξάμενος, καὶ τὸ μαρτύριον στεῤῥῶς ἀναδεξάμενος· χαίροις ἀθανασίας τὸ στέφος, θεόθεν κομισάμενος, καὶ Χριστῷ ἐν δόξῃ παριστάμενος· ᾧ καὶ πρέσβευε ἐκτενῶς, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. β΄.
Η῾ θήκη τῶν λειψάνων σου, ἀναβλύζει ἰάματα, καὶ πηγάζει χαρίσματα, τοῖς προσερχομένοις ἐν εὐλαβείᾳ, Κύριλλε Πάτερ πανσεβάσμιε· διὸ σήμερον αὐτήν, οἱ πιστοὶ περικυκλοῦντες, ἑόρτιον τὸν ὕμνον σοι προσφέρομεν, δοξάζοντες Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν ἐν οὐρανοῖς σε δοξάζοντα, ὡς Ἱεράρχην ἡγιασμένον, τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ σκάμματι.
Ἦχος βαρύς.
Ε᾿πὶ καθέδρας ὑψηλῆς, ἱεραρχικῶς διαπρέψας, μαρτυρικαῖς καλλοναῖς ἐλαμπρύνθης, Κύριλλε μακαριώτατε· Χριστὸν γὰρ μιμησάμενος, ὑπὲρ τῆς ποίμνης ἐδέξω, ἐν ἀγαλλιάσει τὸν θάνατον. Ὅθεν τῆς οὐρανῶν βασιλείας, ἀπολαβὼν τὸ δηνάριον, εἰς ἁγιασμὸν ἔχεις τοὺς καρπούς, τῶν κατορθωμάτων σου. Διὸ πρέσβευε ἐκτενῶς, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. δ΄.
Τῶν Ὀρθοδόξων ὁ λαός, τῆς Ὀρθοδοξίας τὸν ὑπέρμαχον, τιμῶμέν σε ἀοίδιμε Κύριλλε· τοῖς ἀλλοδόξοις γὰρ ἀντικατέστης, καὶ τυράννων ὀφρὺν ἐξεφαύλισας, ὡς εὐσεβείας δικαιώμασι διεξάγων, τὴν λογικὴν ἐκλογάδα σου. Μακάριος εἶ, ὁ διωγμοὺς καὶ θλίψεις ὑπομείνας, καὶ μαρτυρίου τοῦ κρατῆρος γευσάμενος. Παῤῥησίαν ὡς ἔχων πρὸς Χριστόν, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δόξα. Ὁ αὐτός.
Ε῎χει μὲν ἡ ἄνω ῾Ιερουσαλήμ, ἡ τῶν πρωτοτόκων ἀχειροποίητος πόλις, σὺν τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ῾Αγίων τοῖς πνεύμασι, τὴν ἡγιασμένην Κύριλλε ψυχήν σου, μαρτυρικαῖς μαρμαρυγαῖς ἀποστίλβουσαν· ἔχει δὲ καὶ ᾿Αγκαράθου ἡ Μονή, ἡ ἐν Κρήτῃ πνευματική σου τιθήνη, ὡς θησαυρὸν τὰ τίμιά σου λείψανα, ἐν προοιμίοις ἐκφαίνοντα πιστοῖς, τῆς μελλούσης ζωῆς τὴν εὐπρέπειαν. ῞Οθεν αὐτοῖς προστρέχοντες, ὡς Ἱερομάρτυρα Χριστοῦ σε μακαρίζομεν, ἱκετικῶς ἀναβοῶντες· Πρέσβευε Πάτερ τῷ Θεῷ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ, Στιχηρὰ Προσόμοια.
῏Ηχος δ΄. Ὁ ἐξ Ὑψίστου κληθείς.
Α᾿νευφημοῦσι πιστοὶ ἐν ἐγκωμίοις, τὴν μνήμην σου σήμερον, τὴν ἀξιέπαινον· ὡς παμφαὴς γὰρ ἀνέτειλε, καὶ φωτοβόλος, τὴν Ἐκκλησίαν καταφωτίζουσα· ὅθεν καὶ ἀγάλλονται, Δικαίων τάγματα· Μαρτύρων δῆμοι εὐφραίνονται, σὺν Ἱεράρχαις, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε Κύριλλε, τὸν σὲ δοξάσαντα δοξάζοντες, Βασιλέα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Στίχ. Οἱ Ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Α᾿κολουθήσας Χριστῷ ταῖς ἀρεταῖς σου, καὶ ὅλος γενόμενος, ἔνθους τῷ πνεύματι, θεομακάριστε Κύριλλε, ἐν περιβλέπτῳ, ἀνῆλθες θρόνῳ ψήφῳ τῆς χάριτος· ἔνθα καὶ διέπρεψας, ποιμὴν ὡς κάλλιστος, ὡς κυβερνήτης θεόσοφος, τῆς Ἐκκλησίας, ὡς εὐσεβείας σεπτὸς διδάσκαλος. Ὅθεν πιστοί σε μακαρίζομεν, τοὺς πολλούς σου ἀγῶνας κηρύττοντες, καὶ αἰτοῦμέν σε πρέσβυν, πρὸς τὸν Κύριον θερμότατον.
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Α᾿λεξανδρείας λαμπρῶς τὸν Ποιμενάρχην, Κωνσταντινουπόλεως τὸν θεῖον Πρόεδρον, σὲ παμμακάριστε Κύριλλε, ἀνευφημοῦμεν, ἐπιτελοῦντες πόθῳ τὴν μνήμην σου· σὺ γὰρ περικείμενος, χρῖσμα τὸ ἅγιον, Θεῷ ὁσίως ἱέρευσας, καὶ τὴν ψυχήν σου, ὑπὲρ τῆς ποίμνης προθύμως ἔθυσας. Ὅθεν Χριστός σε ἐθαυμάστωσε, καὶ σκηνῆς τῶν Ἁγίων ἠξίωσεν, ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δόξα. ῏Ηχος πλ. α΄.
Τῆς εὐσεβείας τῶν Πατέρων, μυσταγωγῶν τὰ ἀγαθά, μαρτυρικῶς τὸν βίον ἐξεπέρησας, Κύριλλε ῾Ιεράρχα Ὅσιε· Ἀρχιερεὺς γὰρ ᾿Εκκλησίας γενόμενος, ἀξίως τοῦ χαρίσματος ἐπολιτεύσω, καὶ ᾿Ορθοδόξων τὸ φρόνημα ἀνύψωσας, τὸν λόγον τῆς πίστεως εὐαγγελιζόμενος, τοῖς ψευδαδέλφοις στεῤῥῶς ἀντιταττόμενος, καὶ ὑπὲρ τῶν προβάτων θυσία προσφερόμενος. Διὸ σήμερον οἱ πιστοί, δεδοξασμένον σε καθορῶντες, τὴν μνήμην σου ἐπιτελοῦμεν, καὶ ἐκ ψυχῆς ἀναβοῶμεν· Πρέσβευε, Πάτερ, τῷ Χριστῷ, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ σωτηρίας τῶν ὑμνούντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε, οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν ἀῤῥαγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον καὶ τὸ ᾿Απολυτίκιον.
῏Ηχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν φωστῆρα τῆς Κρήτης, ᾿Αγκαράθου τὸν ὄρπηκα, τῆς Ἀλεξανδρείας ποιμένα, Βυζαντίου τὸν πρόεδρον, τὸν θεῖον δεῦτε Κύριλλον πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως στεῤῥόν, καὶ Μαρτύρων θεοδόξαστον κοινωνόν, τιμήσωμεν ἐκβοῶντες· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐν ὑψίστοις εὐκλεῶς, δοξάσαντί σε ῞Αγιε.
῞Ετερον. ῏Ηχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θεῖον βλάστημα, τῆς Κρητονήσου, ἄνθος εὔοσμον, τῆς ᾿Αγκαράθου, ἀνεδείχθης Μονῆς Πάτερ Κύριλλε· ᾿Αλεξανδρείας ποιμὴν φιλοπρόβατος, καὶ Βυζαντίου θεόκριτος πρόεδρος. ῞Οθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῶ Θεῷ πανεύφημε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον καὶ ᾿Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὴν α΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
῏Ηχος α΄. Τὸν τάφον σου.
Ε᾿πέφανεν ἰδού, εὐφροσύνης ἡμέρα, ὦ Κύριλλε σοφέ, ἡ ἁγία σου μνήμη, πρὸς αἴνεσιν ἑόρτιον, τοὺς πιστοὺς συνεγείρουσα, καὶ αὐγάζουσα, μαρμαρυγαῖς ἀκηράτοις, τοὺς ὑμνοῦντάς σε, ὡς εὐκλεᾶ ῾Ιεράρχην, καὶ μέγιστον Μάρτυρα.
Δόξα. ῞Ομοιον.
Ω῾ς ὅσιος ποιμήν, τῆς Χριστοῦ ἐκλογάδος, Μαρτύρων τὴν ὁδόν, κἂν ἐν γήρᾳ ὑπῆλθες, τυράννων ἰταμότητι, παμμακάριστε Κύριλλε, καὶ κατέπαυσας, ἔνθα τὸ φῶς καταυγάζει, τῆς θεώσεως, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκετεύων, τῶν πίστει τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Κυρία Ὀρφανή, Παναγία Παρθένε, Μονῆς σου τῆς σεπτῆς, τιμιώτατος γόνος, ὁ νέος Ἱερόαθλος, ἀναδέδεικται Κύριλλος, μεθ̉ οὗ πρέσβευε, τῷ σαρκωθέντι ἀφράστως, ἐξ αἱμάτων σου, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν αἰνούντων, τὴν ἄφθαρτον δόξαν σου.
Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
῏Ηχος δ΄. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Α᾿λεξανδρείας ὁ σοφὸς ἀρχιθύτης, Βασιλευούσης ὁ λαμπρὸς κυβερνήτης, Πατριαρχῶν ὦ Κύριλλε, ἡ θεία καλλονή, ἀρετῶν κοσμούμενος, μυστικῇ εὐκοσμίᾳ, τοῦ Χριστοῦ τοῖς στίγμασιν, ἱερῶς ἐλαμπρύνθης· ᾧ καὶ πρεσβεύεις Πάτερ ἐκτενῶς, ἐλεηθῆναι ἡμᾶς τοὺς τιμῶντάς σε.
Δόξα. ῞Ομοιον.
Τῆς ᾿Αγκαράθου ἡ Μονὴ ἡ ἁγία, πνευματικόν σε ὡς υἱὸν μακαρίζει, καὶ ἔνθεον ἀνάστημα, ὦ Κύριλλε σοφέ, πλοῦτον ἀδαπάνητον, τῶν σεπτῶν σου λειψάνων, τὴν σορὸν κατέχουσα, ἐξ ἧς χάρις ἐκβλύζει, καὶ μεγαλύνει Πάτερ τὸν Θεόν, τὸν ἐν ὑψίστοις τρανῶς σε δοξάσαντα.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θεοχαρίτωτε Ἁγνὴ Παναγία, Εὐλογημένη Ὀρφανὴ Θεοτόκε, ἐκ τῆς Μονῆς σου ἔλαμψαν, ὡς ἄστρα νοητά, ὁ σοφὸς Μελέτιος, εὐσεβείας ὁ στῦλος, καὶ ὁ θεῖος Κύριλλος, Ὀρθοδόξων ὁ λύχνος, οὓς εὐφημοῦντες σήμερον πιστῶς, δοξολογοῦμεν τὸν ἄσπορον τόκον σου.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.
῏Ηχος πλ. δ΄. ᾿Ανέστης ἐκ νεκρῶν.
Χερσὶ στραγγαλισθείς, ὁ ποιμὴν τῶν τυράννων, μετέστης πρὸς ζωῆς, τοὺς φωταυγεῖς θαλάμους, ἐν οἷς περιχορεύων, καὶ ἀπολαύων θείας μεθέξεως, μὴ παύσῃ ἱκετεύων, Κύριλλε Πάτερ, Χριστὸν τὸν Κύριον, τοῦ οἰκτειρῆσαι πάντας ὡς Θεός, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας.
Δόξα. Ὁ αὐτός. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Α᾿ρεταῖς διαπρέψας ποιμαντικαῖς, ἀπτοήτως προέκρινας τὸ θανεῖν, ἐχθρὸν τὸν ἀλλόφυλον, ἀναιδῶς φρυαττόμενον, μηδόλως δειλιάσας, ἀνδρείας ὡς ἔμπλεως, τῇ ἀψευδεῖ μιμήσει, Χριστοῦ ᾿Αρχιποίμενος. ῞Οθεν σου τὸ σῶμα, ἐκ βυθοῦ τῆς θαλάσσης, ἐδόθη ἀλώβητον, εἰς πιστῶν ἀγαλλίασιν, Ἱερόαθλε Κύριλλε. Πρέσβευε οὖν Πάτερ ἀεί, ἵνα χάριν εὕρωμεν καὶ ἔλεος, οἱ εὐλαβῶς ἐκτελοῦντες, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Καὶ νῦν. ῞Ομοιον.
Α᾿γκαράθου ἡ Μάνδρα ἡ εὐαγής, χάριτός σου τὸ σκήνωμα Ὀρφανή, ὡς κῆπος πανεύχαρις, μυστικῶς ἀνεβλάστησεν, ἁγιωσύνης ἄνθος, τερπνὸν καὶ ἡδύπνοον, Πατριαρχῶν τὸ κλέος, τὸν ἔνδοξον Κύριλλον, οὗ τῇ εὐωδίᾳ, εὐφραινόμενοι Μῆτερ, τὸν πλοῦτον κηρύττομεν, τῆς πολλῆς σου χρηστότητος, καὶ συμφώνως βοῶμέν σοι· Πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων δοῦναι τὴν συγχώρησιν, ὡς ἐλεήμων Δεσπότης, ἡμῖν Μητροπάρθενε.
Εἶτα οἱ ᾿Αναβαθμοί, ἤτοι· τὸ α΄ ᾿Αντίφωνον τῶν ᾿Αναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον.
Οἱ Ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ῞Οσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Εὐαγγέλιον, ζήτει τῇ ιγ΄ Νοεμβρίου.
῾Ο Ν΄. Δόξα. Ταῖς τοῦ ῾Ιεράρχου... Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
᾿Ιδιόμελον. ῏Ηχος πλ. β΄.
Στίχ. ᾿Ελέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Σήμερον, ἡ μνήμη τοῦ Ἱερομάρτυρος, ἡμᾶς συνήθροισε, καὶ πάντες χαίροντες, ἐκ καρδίας λέγομεν· Μακάριος εἶ, Κύριλλε πανένδοξε, Ἀλεξανδρείας ἡ δόξα, καὶ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τὸ καύχημα, ὁ ἀρχιερωσύνης τὴν στολήν, μαρτυρίου τῇ αἴγλῃ, λαμπροτέραν ἀπεργασάμενος· πρέσβευε οὖν ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν τελούντων τὴν μνήμην σου.
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου ...
Εἶτα· ὁ Κανὼν τῆς Θεοτόκου μετὰ τῶν Εἱρμῶν εἰς στ΄ καὶ τοῦ Ἱερομάρτυρος οἱ δύο εἰς η΄. Κανὼν τῆς Θεοτόκου φέρων Ἀκροστιχίδα τήνδε· «Χαῖρε Παρθένε Θεοτόκε Μαρία. Κυρίλλου».
᾿Ωιδὴ α΄. ῏Ηχος β΄. Ὁ Εἱρμός.
Δεῦτε λαοί, ᾄσωμεν ᾆσμα Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῷ διελόντι θάλασσαν, καὶ ὁδηγήσαντι, τὸν λαὸν ὃν ἀνῆκε, δουλείας Αἰγυπτίων, ὅτι δεδόξασται.
Τροπάρια.
Χαῖρε Ἁγνή, Μῆτερ Παρθένε Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ τῆς ἀρχαίας πρόξενος, μακαριότητος, τῇ βροτείᾳ οὐσίᾳ· δυσώπει τοῦ σωθῆναι, τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε.
Α῎νθος τερπνόν, ἀγεωργήτως Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν Λυτρωτὴν ἐξήνθησας, καὶ εὐωδίασας, τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος· διό σε κατὰ χρέος, Μῆτερ δοξάζομεν.
Ι῞να τρυφῆς, καὶ ἀθανάτου Παρθένε ζωῆς, οἱ ἐξ Ἀδὰμ κατάκριτοι, ἐπαπολαύσωμεν, τοῦ Πατρὸς ἐσαρκώθη, ὁ Λόγος ἐκ γαστρός σου, ὃν μεγαλύνομεν.
Ρ῾ῦσαι ἡμᾶς, Θεοκυῆτορ Παρθένε Ἁγνή, τοὺς εὐλαβῶς προστρέχοντας, τῇ ἀντιλήψει σου, ἐκ κινδύνων παντοίων, καὶ πάσης ἐπηρείας, τοῦ πολεμήτορος.
Κανὼν πρῶτος τοῦ Ἱερομάρτυρος, οὗ ἡ Ἀκροστιχὶς κατ̉ Ἀλφάβητον ἀντιστρόφως· ἐν δὲ τοῖς Θεοτοκίοις· «Κυρίλλου».
Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός.
Ω῎φθης λαμπρός, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ ἀριστεύς, καὶ ἀφθαρσίας ἔλαβες, στέφανον Κύριλλε· διὸ χάριν μοι αἴτει, ἀξίως ὡς ἂν μέλψω, τὰς ἀριστείας σου.
Ψήφῳ Θεοῦ, Ἀλεξανδρείας ποιμὴν θαυμαστός, καὶ Βυζαντίου πρόεδρος, ἄριστος πέφηνας, ἀρεταῖς διαπρέψας, καὶ γνώσει διαλάμψας, Ὅσιε Κύριλλε.
Χαίρει λαός, τῶν Ὀρθοδόξων τρανῶς ἐπὶ σοί, ὅτι Χριστοῦ ἐκλόγιον, Πάτερ γενόμενος, Ἐκκλησίας προέστης, καὶ πίστεως ἐδείχθης, Κύριλλε πρόμαχος.
Θεοτοκίον.
Κόσμον Ἁγνή, τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς τοῦ Ἀδάμ, τῷ ἀνεκφράστῳ τόκῳ σου, σὺ ἀπελύτρωσας, καὶ ἀνθρώπων τῷ γένει, τὴν θείαν εὐλογίαν, ἐδωροφόρησας.
Κανὼν δεύτερος τοῦ Ἱερομάρτυρος φέρων Ἀκροστιχίδα ἐν τοῖς Θεοτοκίοις τήνδε· «Κυρίλλου».
Ἦχος δ΄. ᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου.
Χριστοῦ τῆς μεθέξεως, τῆς γλυκυτάτης γευόμενος, ὡς Μάρτυς ἀήττητος, καὶ ῾Ιεράρχης σοφός, χάριν αἴτει μοι, καὶ λόγον ὡς ἂν πλέξω, τὸν ὕμνον σοι Κύριλλε, Πάτερ ἐπάξιον.
Ποιμάνας τὴν ποίμνην σου, δι̉ ἀρετῆς πρὸς οὐράνιον, νομὴν Πάτερ Κύριλλε, τοῦ μαρτυρίου καλῶς, τὸ ἀγώνισμα, ὑπῆλθες καὶ καθεῖλες, ὀφρὺν τὴν ὑπέρογκον, τοῦ πολεμήτορος.
Ω῾ς ἄνθος πανεύοσμον, ἐν Ἐκκλησίᾳ ἐξήνθησας, ἐμπρέψας τὸ πρότερον, ποιμαντικαῖς ἀρεταῖς, καὶ ἐσύστερον, ἐν στάσει μαρτυρίου, τελέσας τὸν δρόμον σου, Ὅσιε Κύριλλε.
Θεοτοκίον.
Κυήσασα Δέσποινα, καὶ μητρικῶς περιστείλασα, ὡς βρέφος παντέλειον, τὸν Λυτρωτὴν τοῦ παντός, τοῦ πλουσίου σου, ἀξίωσον ἐλέους, τοὺς ἀνακηρύττοντας, τὰ μεγαλεῖά σου.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου. ᾿Ωιδὴ γ΄. Ὁ Εἱρμός.
Στερέωσον ἡμᾶς ἐν σοί, Κύριε, ὁ ξύλῳ νεκρώσας τὴν ἁμαρτίαν, καὶ τὸν φόβον σου ἐμφύτευσον, εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε.
Τροπάρια.
Ε᾿λέησον ἡμᾶς ταῖς πρεσβείαις σου, ἐλέους ἀπείρου ἡ τὸν δοτῆρα, ὑπὲρ λόγον τε καὶ ἔννοιαν, ἀπειρογάμως Ἁγνὴ σωματώσασα.
Πανάχραντε Θεοῦ νύμφη ἄφθορε, ἀπείρανδρε Μῆτερ τοῦ Ζωοδότου, σῶσον, οἴκτειρον, βοήθησον, τοὺς πεποιθότως πρὸς σὲ καταφεύγοντας.
Α᾿πείρανδρε οἰκτρῶς ἠνομήσαμεν, ἐτρώθημεν ἔργοις τῆς ἁμαρτίας· ἀλλὰ δὸς ἡμῖν μετάνοιαν, τῇ χάριτί σου καὶ βίου διόρθωσιν.
Ρ῾οαῖς τῆς μητρικῆς εὐσπλαγχνίας σου, κατάρδευσον Κόρη Εὐλογημένη, ξηρανθεῖσαν τὴν καρδίαν μου, καὶ καρποφόρον αὐτὴν πάλιν ποίησον.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Φαιδρότατος ἀστὴρ ἐξανέτειλας, φωτίζων, αὐγάζων τὴν οἰκουμένην· διὸ Κύριλλε καταύγασον, τὰς διανοίας ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε.
Υ῾πέρλαμπρον στολὴν ἐνδυσάμενος, θεόθεν τῆς θείας ἱεραρχίας, Πάτερ Κύριλλε ὡς Ἄγγελος, τῷ παντεπόπτῃ Θεῷ ἐλειτούργησας.
Τῆς γνώσεως Θεοῦ ὡς δεξάμενος, τὰ δῶρα τῷ πλούτῳ τῶν ἀρετῶν σου, Πάτερ Κύριλλε κηρύγματι, θεοσεβείας πιστοὺς ἐστερέωσας.
Θεοτοκίον.
Υ῾μνοῦμέν σε πιστοὶ καὶ δοξάζομεν, Παρθένε Μαρία Εὐλογημένη· ἐκ γαστρός σου γὰρ ἐπέφανεν, ἡ σωτηρία ἡμῖν καὶ ἡ λύτρωσις.
Κανὼν δεύτερος. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.
Χριστὸν παιδιόθεν ἀγαπήσας, ψυχῆς σου τὴν ἔφεσιν αὐτῷ, ὦ Κύριλλε ἀνέτεινας, καὶ ἀρετῶν τῆς χάριτος, τοὺς θησαυροὺς ἐσύλησας, εἰς εὐσεβῶν περιποίησιν.
Ω῾ραῖος ἐκ Τίτου τῆς φυτείας, ἐφύης μακάριε βλαστός, καὶ ἀγαθὴν ἐξήνεγκας, ἐν γεωργίᾳ κρείττονι, τὴν παγκαρπίαν Κύριλλε, πιστῶν ἐκτρέφων τὸ πλήρωμα.
Ι᾿δοὺ ὁ λαὸς τῶν Ὀρθοδόξων, γεραίρει σε Κύριλλε πιστῶς· αὐτῷ γὰρ θεοδώρητος, ἐπέφανας παράκλησις, ἀναψυχὴ καὶ στήριγμα, ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν θλίψεων.
Θεοτοκίον.
Υ῾πέραγνε Μῆτερ τοῦ ῾Υψίστου, ἐκ σοῦ ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ἐνανθρωπήσας ἔσωσε, τῆς πάλαι παραβάσεως, τοὺς εὐσεβῶς τῇ δόξῃ σου, κροτοῦντας ὕμνον ἁρμόδιον.
Κάθισμα. ῏Ηχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, δι̉ ἀρετῆς ἐκ παιδός, καὶ τούτου ἐποίμανας, τὴν ἐκλογάδα καλῶς, μακάριε Κύριλλε· ᾔσχυνας ἀσεβείας, τοὺς κομψοὺς τοῖς σοῖς λόγοις· ἔθραυσας μαρτυρίῳ, τῶν τυράννων τὸ θράσος· διὸ καὶ τοὺς στεφάνους διπλοῦς, θεόθεν ἀπέλαβες.
Δόξα. Ὅμοιον.
Α᾿γάλλεται σήμερον, ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, τὴν μνήμην σου ἄγουσα, ἐν ἐγκωμίοις φαιδροῖς, πολύαθλε Κύριλλε· σὺ γὰρ ἱερατεύσας, τῷ Κυρίῳ νομίμως, θῦμα αὐτῷ προσήχθης, διὰ τοῦ μαρτυρίου· διὸ θερμῶς δυσώπει αὐτόν, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μονή σου ἀγάλλεται, ἡ εὐαγὴς Ὀρφανή, Κυρίλλου τοῦ μάκαρος, ὡς θησαυρὸν τιμαλφῆ, τὰ λείψανα ἔχουσα· ὅθεν πλουσίαν χάριν, ἐξ αὐτῶν καρπουμένη, αἴνεσιν ἀναπέμπει, τῷ ἐκ σοῦ σαρκωθέντι, Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, ὃν τρέμει τὰ σύμπαντα.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου. ᾿Ωιδὴ δ΄. Ὁ Εἱρμός.
Τὴν ἐκ Παρθένου σου γέννησιν, ὁ Προφήτης προβλέπων, ἀνεκήρυττε βοῶν· Τὴν ἀκοήν σου ἀκήκοα, καὶ ἐφοβήθην· ὅτι ἀπὸ Θαιμάν, καὶ ἐξ ὄρους ἁγίου κατασκίου, ἐπεδήμησας Χριστέ.
Τροπάρια.
Θεὸν Πανάχραντε ἔτεκες, τὸν πρὸ πάντων αἰώνων, σὺ ἐν χρόνῳ δι̉ ἡμᾶς, ὃν παῤῥησίᾳ ἱκέτευε, ἵνα ῥυσθῶμεν, νόσων παντοδαπῶν, πειρασμῶν τε παντοίων καὶ κινδύνων, τῶν ἐν βίῳ Ἀγαθή.
Εἰς σὲ ἀκλόνητον ἔχοντες, τῆς ψυχῆς ἡμῶν πᾶσαν, τὴν ἐλπίδα οἱ πιστοί, ἱκετηρίαν προσάγομεν, ἀναβοῶντες· Μῆτερ Θεοῦ Ἁγνή, μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ἀπολλυμένους, ἐν δουλείᾳ τῶν παθῶν.
Νοσοῦντα Ἄχραντε Δέσποινα, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ἐκ πολλῶν ἁμαρτιῶν, ἐπισκοπῆς σου ἀξίωσον, τὸν σὸν ἱκέτην, ἵνα σοι ἐκβοῶ· χαῖρε Μῆτερ ἀσπόρως ἡ τεκοῦσα, τὸν Δεσπότην καὶ Θεόν.
Ε᾿λέους ἔχουσα Πάναγνε, θησαυροὺς ἀκενώτους, καὶ συμπάθειαν πολλήν, ἀντιλαβοῦ μου ὡς τάχιον, καὶ τὴν ἀθλίαν, λύτρωσαί μου ψυχήν, τῶν δολίων σκανδάλων καὶ παγίδων, τοῦ ἐχθροῦ τοῦ πονηροῦ.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Σὺ ἐκ νεότητος Κύριλλε, τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, ἐπωμάδιον λαβών, ταῖς ἀρεταῖς σου ἐσταύρωσαι, παντὶ τῷ κόσμῳ· ὅθεν καὶ τελευτῆς, ἠξιώθης Μαρτύρων ἀπολαῦσαι, ἀπηνῶς στραγγαλισθείς.
Ρ῾ωμαλεότητι Κύριλλε, ἐν καρδίας ἐλέγξας, ψευδαδέλφων τὸν ἑσμόν, ἐν καρτερίᾳ ὑπέμεινας, συκοφαντίας, θλίψεις καὶ διωγμούς, μεγαλύνων, δοξάζων ἐπὶ πᾶσι, τὸν φιλάνθρωπον Θεόν.
Πάτερ ἀοίδιμε Κύριλλε, Ἡρακλείου ὁ γόνος, Ἀγκαράθου ὁ βλαστός, σὺ Ὀρθοδόξων ἐποίμανας, τὴν ἐκλογάδα, ἄφθαρτον πρὸς νομήν, καὶ Μαρτύρων ἐγεύσω τοῦ κρατῆρος, ἀνδρικῶς ὑπὲρ αὐτῆς.
Θεοτοκίον.
Ρ῾ερυπωμένον με πάθεσι, καὶ αἰσχραῖς ἁμαρτίαις, δι̉ ἀμέλειαν πολλήν, σὺ τῷ ὑσσώπῳ με κάθαρον, τῆς μητρικῆς σου, χάριτος Ἀγαθή, ἵνα πίστει τιμῶ σε καὶ δοξάζω, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Κανὼν δεύτερος. Τὴν ἀνεξιχνίαστον.
Θείων παραδόσεων ἔχων ἐν σοί, Πάτερ ἐνεργοῦσαν τὴν δύναμιν, στῦλος ἐδείχθης, εὐσεβείας ἀῤῥαγής, καὶ ᾔσχυνας ὦ Κύριλλε, τῶν ἀζυμιτῶν τὴν κακόνοιαν.
Ε῎ζησας ἐν γῇ ἀλλοδαπῇ, μέσον κακοδόξων ἀλώβητος, σαυτὸν προσέχων, Πάτερ Κύριλλε σοφέ, καὶ συντηρῶν ἀκλόνητον, ἐν τῷ θεμελίῳ τῆς πίστεως.
Ε῎ρωτι πυρούμενος τῷ θεϊκῷ, σχέσεων προσκαίρων ἐξέκλινας, καὶ ἐν τῇ Μάνδρᾳ, τῆς Παρθένου προσελθών, τῶν μοναζόντων Κύριλλε, σχῆμα ἐνεδύσω τὸ τίμιον.
Θεοτοκίον.
Ρ῾ῦσαί με Πανάχραντε ὡς εὐμενής, πάσης δυσχεροῦς περιστάσεως, καὶ τῇ δυνάμει, τῶν καλῶν σου πρεσβειῶν, ἐνίσχυσον διάγειν με, ἐν δικαιοσύνῃ τὸν βίον μου.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου.᾿Ωιδὴ ε΄. Ὁ Εἱρμός.
Ο῾ τοῦ φωτὸς χορηγός, καὶ τῶν αἰώνων ποιητὴς Κύριος, ἐν τῷ φωτὶ τῶν σῶν προσταγμάτων, ὁδήγησον ἡμᾶς· ἐκτός σου γὰρ ἄλλον, Θεὸν οὐ γινώσκομεν.
Τροπάρια.
Θεοκυῆτορ Ἁγνή, τὸ τοῦ Ἡλίου νοητὸν ὄχημα, ταῖς ἀστραπαῖς τῶν σῶν χαρισμάτων, καταύγασον ἡμᾶς· καὶ γὰρ προσκυνοῦμεν, Παρθένε τὸν τόκον σου.
Ε᾿λπὶς τοῦ κόσμου Σεμνή, μὴ καταισχύνῃς τοὺς πιστοὺς δούλους σου, τοὺς ἐκ ψυχῆς ἐπικαλουμένους, βοήθειαν τὴν σήν, καὶ ὁμολογοῦντας, Θεοῦ σε λοχεύτριαν.
Οἱ ἁμαρτάνοντες αἰσχρῶς, προστρέχομέν σοι Ἀγαθὴ κράζοντες· Ἐν τῷ φωτὶ τῷ τῆς μετανοίας, ὁδήγησον ἡμᾶς, τῇ χειραγωγίᾳ, Ἁγνὴ τῆς πρεσβείας σου.
Τραυματισθεὶς ἡδονῶν, τῇ αἰσχρουργίᾳ ὁ οἰκτρὸς ἄνθρωπος, ἱκετικῶς Παρθένε βοῶ σοι· Ἐλθέ μοι ἰατρός, πληγῶν μου τὰ ἄλγη, Ἁγνὴ θεραπεύουσα.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Ο῾ τοῦ Χριστοῦ μαθητής, τῶν κακοδόξων τὴν ὀφρὺν Κύριλλε, ἐν διδαχῶν σοφῶν ῥητορείᾳ, κατῄσχυνας λαμπρῶς, καὶ Ὀρθοδοξίας, τὸν λόγον ἐτράνωσας.
Ξένος δειχθεὶς τοῖς ἐν γῇ, τῇ θαυμαστῇ σου βιοτῇ Κύριλλε, πρὸς οὐρανοὺς διὰ μαρτυρίου, μετέστης εὐκλεῶς, σὺν πᾶσιν Ἁγίοις, Θεῷ παριστάμενος.
Νόμῳ Θεοῦ ἐκ παιδός, σὺ ἐντρυφήσας εὐσεβῶς Κύριλλε, ἄλλος Μωσῆς τῷ τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπέφανας λαῷ, καὶ τοῦτον δουλείας, ἐν θλίψει ἐστήριξας.
Θεοτοκίον.
Ι῾κετικῶς οἱ πιστοί, κλίνοντες γόνυ Ἀγαθὴ κράζομεν· Ἐν τῷ φωτὶ τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας, ὁδήγησον ἡμᾶς, Παρθένε πρὸς γνῶσιν, Θεοῦ τοῦ θελήματος.
Κανὼν δεύτερος.᾿Εξέστη τὰ σύμπαντα.
Ο῾σίως ἀσκούμενος, θεόφρον Πάτερ Κύριλλε, ἐν τῆς Ἀγκαράθου τῷ σεμνείῳ, σκεῦος ἐγένου, τῶν ἐν Χριστῷ ἀρετῶν, καὶ χάριν ἐφείλκυσας ἐν σοί, δι̉ ἧς ἀναδέδειξαι, ἀληθείας διδάσκαλος.
Φωτὸς λαμπρυνόμενος, τοῖς ἔργοις Πάτερ Κύριλλε, καὶ λόγῳ κοσμούμενος σοφίας, ᾿Αλεξανδρείας, τῇ ἐπινεύσει Θεοῦ, τὸν θρόνον ἐπέβης ἐξ αὐτοῦ, πᾶσι τῆς σοφίας σου, διαχέων τὴν ἔλλαμψιν.
Ποιμένων γενόμενος, Ποιμὴν θεόφρον Κύριλλε, ῥάβδῳ θεϊκῆς ἐπικουρίας, πρὸς εὐσεβείας, τὴν οὐρανίαν νομήν, τὴν ποίμνην ἐποίμανας Χριστοῦ, μαθητὴς ὡς γνήσιος, Μελετίου τοῦ μάκαρος.
Θεοτοκίον.
Ι᾿δού σοι προστρέχομεν, ἐν κατανύξει Ἄχραντε, τὸν θεῖόν σου τόκον προσκυνοῦντες, καὶ κράζομέν σοι, ἱκετηρίῳ φωνῇ· Ἔσο ἡμῶν πάντοτε ῾Αγνή, βίου ἐν ταῖς θλίψεσι, στηριγμὸς καὶ παράκλησις.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου. ᾿Ωιδὴ στ΄. Ὁ Εἱρμός.
Ε᾿ν ἀβύσσῳ πταισμάτων κυκλούμενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἐπικαλοῦμαι ἄβυσσον· Ἐκ φθορᾶς ὁ Θεός με ἀνάγαγε.
Τροπάρια.
Οὐρανός σε καὶ γῆ μακαρίζουσι, μεθ̉ ὧν κἀγὼ Ἄχραντε πόθῳ φλεγόμενος· μητροπρεπῶς θαυμάστωσον, ἐπ̉ ἐμὲ τὴν στοργήν σου καὶ σῶσόν με.
Καταιγίδες πνευμάτων βυθίζουσι, τῶν τῆς πονηρίας με, εἰς χάους ἄβυσσον· σὺ δὲ γαλήνῃ σῶσόν με, τῆς σεπτῆς χάριτός σου Πανάχραντε.
Ε᾿πελθόντα τὰ πάθη ταράττουσιν, ὅλον με Θεόνυμφε· ἀλλ̉ ὡς φιλάγαθος, σὺ στηριγμός μου πάρεσο, καὶ καλὴ ἐν τῷ βίῳ βοήθεια.
Μετανοίᾳ Χριστῷ με οἰκείωσον, τῷ ἐνανθρωπήσαντι ἐκ σοῦ Πανύμνητε· τοῖς μιαροῖς γὰρ ἔργοις μου, ἐξ αὐτοῦ ἐμακρύνθην ὁ ἄθλιος.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Μαρτυρίῳ τελέσας τὸν βίον σου, Κωνσταντινουπόλεως ὁ θεῖος πρόεδρος, τοῖς ἐν δουλείᾳ δύναμιν, καὶ ἰσχὺν Πάτερ Κύριλλε δέδωκας.
Λαμπρυνθεὶς μαρτυρίου τοῖς στίγμασι, πρὸς τὴν αἰωνίζουσαν μετέβης εὔκλειαν, ἔνθα θεόφρον Κύριλλε, τῷ Χριστῷ μετὰ δόξης παρίστασαι.
Κατὰ χρέος πιστοί σε γεραίρομεν, ὅτι κἂν ἐν γήρατι ὑπῆλθες Κύριλλε, νεανικῶς τὴν ἄθλησιν, καὶ ὀφρὺν τῶν τυράννων κατέσπασας.
Θεοτοκίον.
Λογισμῶν πονηρίας ἀπάλλαξον, Θεοτόκε Ἄχραντε τὸν νοῦν μου δέομαι, τῇ μητρικῇ σου χάριτι, καὶ φρονεῖν με τὰ θεῖα ἐνίσχυσον.
Κανὼν δεύτερος. Τὴν θείαν ταύτην.
Τρανῶς χορεύει τῇ δόξῃ σου, ἡ Πόλις ἡ πασῶν βασιλεύουσα, ὅτι ἀπήλαυσε, τῆς σῆς καλῆς κυβερνήσεως, ἐν δυσχειμέροις χρόνοις, τρισμάκαρ Κύριλλε.
Υ῾ψώσας ἔργοις καὶ λόγοις σου, λαοῦ δεδουλωμένου τὸ φρόνημα, ἤθλησας Κύριλλε, μὴ δειλιάσας τὸν θάνατον, ἵνα ζωὴν κερδήσῃς, τὴν αἰωνίζουσαν.
Ποιμὴν ὑπάρχων σοφώτατος, καὶ θεῖος Ἱεράρχης πανεύφημε, ὑπὲρ τῆς πίστεως, πολλοὺς ἀγῶνας ἐτέλεσας, καὶ μαρτυρίου δρόμον, ἤνυσας Κύριλλε.
Θεοτοκίον.
Λαμπὰς Παρθένε ὑπάρχουσα, φωτὸς τοῦ ἀνεσπέρου τῆς γνώσεως, τῇ φωταυγείᾳ σου, ἐσκοτισμένην τοῖς πάθεσι, τὴν ταπεινὴν ψυχήν μου, φώτισον Ἄχραντε.
Κοντάκιον. ῏Ηχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ε᾿ν Πατριάρχαις ἀθλητὴς ἀκαταγώνιστος,
θανατωθεὶς ᾿Αγαρηνῶν χερσὶ φονόεσσαις,
ἀναδέδειξαι, ὦ Κύριλλε, θεηγόρε.
῞Οθεν στέφος ἀφθαρσίας κομισάμενος,
ἱκεσίαις σου μὴ παύσῃ προϊστάμενος,
τῶν βοώντων σοι· Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.
῾Ο Οἶκος.
Α῎νωθεν τῶν ᾿Αγγέλων, αἱ δυνάμεις κροτοῦσιν, ἐπάξιόν σοι Πάτερ τὸν ὕμνον· ἡμεῖς δὲ ἐπὶ γῆς οἱ πιστοί, ἐν εὐφροσύνῃ τὴν μνήμην σου ἄγοντες, τοῖς ᾄσμασί σε στέφομεν, Κύριλλε, καὶ πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, ὁ ὅσιος Ποιμενάρχης·
χαῖρε, ὁ ἔνδοξος Πατριάρχης.
Χαῖρε, τὸ τῆς Κρήτης οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, ᾿Αγκαράθου Μονῆς τὸ ἀπάνθισμα.
Χαῖρε, Μάρκου ὁ διάδοχος, τῆς Αἰγύπτου ὁ πυρσός·
χαῖρε, Βυζαντίου πρόεδρος, ᾿Εκκλησίας ὀφθαλμός.
Χαῖρε, ὅτι καθεῖλες πολεμίων τὸ θράσος·
χαῖρε ὅτι ὑπῆλθες μαρτυρίου τὸν δρόμον.
Χαῖρε, ῾Αγίων πάντων συμμέτοχος·
χαῖρε, Μαρτύρων θεῖος ἐφάμιλλος.
Χαῖρε, σεπτῶν δωρεῶν οἰκονόμος·
χαῖρε, ζωῆς ἀληθοῦς κληρονόμος.
Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.
Μηνολόγιον.
Τῇ ΚΖ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως, Πάπα καὶ Πατριάρχου τῆς μεγάλης πόλεως ᾿Αλεξανδρείας τὸ πρότερον, εἶτα δὲ ᾿Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου γενομένου, ἀθλήσαντος ἐν ἔτει αχλη΄ (1638).
Στίχοι.
Θῦμα ὁ θύτης τῷ Κυρίῳ προσήχθης
Τῶν ἐκ τῆς ῎Αγαρ στραγγαλισθεὶς μανίᾳ.
Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Κύριλλος πρὸς πόλον ἀθληδρομεῖ.
Συναξάριον.
Οὗτος ὁ ἐν Πατριάρχαις ἀληθὴς μιμητὴς καὶ Μάρτυς γερασφόρος τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης ἐγεννήθη ἐν Χάνδακι τῆς Κρήτης, ἐν ἔτει σωτηρίῳ αφοβ΄ (1572), ἐκ γονέων εὐσεβῶν καὶ ἐπιφανῶν. Διακούσας τὰ ἐγκύκλια μαθήματα ἐν τῇ οἰκείᾳ πατρίδι, μαθητεύσας παρὰ τῷ ἐπιφανεῖ καὶ σοφωτάτῳ, ἀοιδίμῳ ἐν ῾Ιερομονάχοις διδασκάλῳ, Μελετίῳ τῷ Βλαστῷ, πόθῳ παιδείας μείζονος τὴν Βενετίαν πρῶτον, εἶτα δὲ τὸ Πατάβιον καταλαμβάνει, ἔνθα ἐπέδωκεν ἑαυτὸν εἰς τὴν ἐκμάθησιν τῆς θύραθεν καὶ τῆς ἔσω σοφίας, παρὰ τῶν διδασκάλων αὐτοῦ μεγάλως θαυμαζόμενος καὶ τύπον ἀρετῆς καὶ εὐσεβείας ἑαυτὸν τοῖς πᾶσι παρεχόμενος.
Πολλοστὸς οὖν ἐν γνώσει καὶ σοφίᾳ καταστάς, ἐπανέκαμψεν ἐν τῇ οἰκείᾳ πατρίδι καὶ τὰ ἐγκόσμια ἀπαρνηθείς, ἐν τῇ περιωνύμῳ τῆς ᾿Αγκαράθου προσέδραμε Μονῇ, ἔνθα τῆς ἐν Χριστῷ φιλοσοφίας τὸν τρίβωνα ἐνεδύσατο. Μικρὸν δ᾿ ἐνταῦθα διαβιώσας ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ἀφίκετο καὶ ἐχειροτονήθη Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος, λαβὼν καὶ τὸ ὀφφίκιον τοῦ Πρωτοσυγκέλλου, χερσὶν ἁγίαις τοῦ ἐν ῾Αγίοις πατρὸς ἡμῶν Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, ὁσίως καὶ δικαίως πατριαρχεύοντος τότε ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ, ὃν καὶ διεδέξατο, τὸν ῾Αγίοις πρέποντα ὕπνον κοιμηθέντα, ἐν ἔτει αχα΄.
Ποιμαίνων οὖν θεοφιλῶς τὴν ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ λογικὴν τοῦ Κυρίου ποίμνην, θεϊκῇ ἐπινεύσει ἐξελέγη ἐν ἔτει αχκ΄ (1620) ᾿Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως καὶ Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Πεντάκις οὖν πατριαρχεύσας καὶ ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας γενναίως ἀγωνισάμενος, θλίψεσί τε μυρίαις, διωγμοῖς καὶ ὑπερορίαις προσομιλήσας, καὶ ἐν πᾶσι δόκιμος φανείς, φθόνῳ τῶν Λατίνων διαβληθεὶς τοῖς κρατοῦσιν ᾿Αγαρηνοῖς, συνελήφθη ὑπὸ τῶν μιαιφόνων γενιτσάρων, οἵτινες ἐπιβιβάσαντες αὐτὸν ἔν τινι πλοιαρίῳ καὶ φθάσαντες ἔξω τῆς πόλεως, ἐν τόπῳ καλουμένῳ «Ἅγιος Στέφανος», ἀπέκτειναν αὐτὸν διὰ στραγγαλισμοῦ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τῇ κζ΄ ᾿Ιουνίου τοῦ ἔτους αχλη΄ (1638), ῥίψαντες τὸ μαρτυρικὸν αὐτοῦ σῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ τοῦ Βοσπόρου. Θείᾳ δὲ δυνάμει ἀνασωθὲν τοῦτο τοῦ θαλασσίου βυθοῦ, εὐσεβῶν ἁλιέων χερσίν, ἐτάφη ἐντίμως ἔν τινι νησίδι τοῦ κόλπου τῆς Νικομηδείας, «Ἅγιος Ἀνδρέας» καλουμένῃ, ἐν τῇ ἐκεῖ ὁμωνύμῳ Μονῇ. Ἀργότερον δὲ τὸ τίμιον αὐτοῦ λείψανον ἀνακομισθὲν κατετέθη ἐν τῇ ἐν Χάλκῃ Μονῇ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Καμαριωτίσσης, ἀπεδόθη δέ, ὑπὸ τοῦ τῇ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου τοῦ Α΄, τῇ παλαιφάτῳ καὶ σεβασμίᾳ Μονῇ τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, τῇ ἐπονομαζομένῃ τῆς ᾿Αγκαράθου, ἐν ἔτει αϠοε΄ (1975), ἔνθα καὶ φυλάσσονται ἄχρι τῆς σήμερον καθαγιάζοντα τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σαμψὼν τοῦ Ξενοδόχου.
Στίχοι.
Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα,
Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μύρον ἐκ τάφου βρύει.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀνέκτου.
Στίχοι.
Οὐκ ἦν ἀνεκτὸν τῷ Ἀνέκτῳ μὴ στέργειν,
Τὸν διὰ Χριστὸν θάνατον μέχρι τέλους.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. ᾿Αμήν.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου. ᾿Ωιδὴ ζ΄. Ὁ Εἱρμός.
Εἰκόνος χρυσῆς, ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ λατρευομένης, οἱ τρεῖς σου Παῖδες κατεφρόνησαν, ἀθεωτάτου προστάγματος· μέσον δὲ πυρὸς ἐμβληθέντες, δροσιζόμενοι ἔψαλλον· Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Τροπάρια.
Α᾿δίκων χειρῶν, λύτρωσαί με Μαριὰμ Θεοκυῆτορ, καὶ ἐκ δολίας γλώσσης ῥῦσαί με, τὸν ἀκορέστως βοῶντά σοι· Χαῖρε τὸν Θεὸν ἡ τεκοῦσα, καὶ Δεσπότην τῆς κτίσεως· χαῖρε προστασία ἀψευδής, καὶ σωτηρία ἡμῶν.
Ρημάτων Ἁγνή, τῶν ψαλλόντων τοῦ Ἀγγέλου σοι τὸ Χαῖρε, ἐν εὐμενείᾳ ἐπακούουσα, νεῦσον αὐτῶν παρακλήσεσι, παύουσα δεινῶν τρικυμίαν, καὶ εἰρήνην βραβεύουσα, Εὐλογημένη αὐτοῖς, ταῖς δραστικαῖς σου εὐχαῖς.
Ι᾿δοὺ οἱ πιστοί, εὐσεβῶς σε Ἀγαθὴ ὑμνολογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦντες τὸ μυστήριον, τῆς ὑπὲρ φύσιν λοχείας σου, ἐν ἀγαλλιάσει βοῶμεν· Χαῖρε Μῆτερ Ἀπείρανδρε, σκέπε καὶ φρούρει ἡμᾶς, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ἀεί.
Α῾γία σκηνή, καὶ καθέδρα θαυμαστὴ τοῦ Βασιλέως, Θεοκυῆτορ Παντευλόγητε, ῥάβδῳ τῆς σῆς ἀντιλήψεως, πρὸς σωτηριώδη νομήν με, τῆς ἀγάπης ὁδήγησον, τοῦ σαρκωθέντος ἐκ σοῦ, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Ι᾿δοὺ εὐσεβῶς, Ἐκκλησίας οἱ πιστοὶ συναθροισθέντες, ἐπιτελοῦμεν νῦν ἐν ᾄσμασι, Κύριλλε Πάτερ τὴν μνήμην σου· σὺ γὰρ ἀληθῶς ἱερεύσας, καὶ ἀθλήσας δι̉ αἵματος, χοροβατεῖς ἐν σκηναῖς, τῆς ἀθανάτου ζωῆς.
Θυσία τερπνή, καὶ εὐώδης προσφορὰ Χριστῷ προσήχθης, Ἀρχιερέων ἐν ὑψώμασιν, ὁ διαπρέψας μακάριε, καὶ μαρτυρικῶς ὁ σφραγίσας, τὴν καλὴν ποιμασίαν σου· διὸ μὴ παύσῃ αὐτῷ, πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν.
Η῾ Μάνδρα σοφέ, τῆς Κυρίας Ὀρφανῆς σὲ μακαρίζει, τῆς Ἀγκαράθου ἡ περίπυστος, Κύριλλε Πάτερ τὴν θήκην σου, ὥσπερ θησαυρὸν κεκτημένη, ἐξ ἧς χύδην ἰάματα, ὀμβροβλυτεῖς μυστικῶς, τοῖς εὐσεβέσιν ἀεί.
Θεοτοκίον.
Λαμπάδα φωτός, ὡς ὑπάρχουσα Ἁγνὴ τοῦ ἀνεσπέρου, τοὺς ἐν σκοτίᾳ παραπτώσεων, ἀπειραρίθμων καθεύδοντας, φώτισον τῇ σῇ φωταυγείᾳ, καὶ ἡμέρας ἀνάδειξον, Θεοκυῆτορ υἱούς· σὲ γὰρ ὑμνοῦμεν πιστῶς.
Κανὼν δεύτερος. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Στοιχειούμενος, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τῷ ζήλῳ Κύριλλε, σὺ δι̉ ἀγώνων πολλῶν, αὐτῆς ἀναδέδειξαι, μέγας ὑπέρμαχος, καὶ διήλεγξας, ἐν παῤῥησίᾳ μείζονι, τοὺς φρονοῦντας κακοδόξως.
Μαρτυρούμενος, τῆς εὐσεβείας Κύριλλε, τοῖς προτερήμασι, τοὺς ἐν τῇ Δύσει σοφούς, ἀσόφους ἀπέδειξας, καὶ διετράνωσας, ἀποδείξεσιν, ἐν γραφικαῖς τὸ κήρυγμα, τῆς πατρῴας εὐσεβείας.
Τὴν ἀήττητον, διεζωσμένος δύναμιν, Θεοῦ τῆς χάριτος, τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ, προέστης φρονήματι, γενναίῳ Κύριλλε, καὶ ἐνήθλησας, στραγγαλισθεὶς ὠμότητι, τῶν ἀνόμων γενιτσάρων.
Θεοτοκίον.
Λῦσον ῎Αχραντε, θερμῶς καθικετεύω σε, τὰς τῶν μεγίστων μου, παραπτωμάτων σειράς, καὶ δὸς οὐρανόφρονα, ἀνύειν βίον με, ὡς ἂν Δέσποινα, ἀξιωθῶ τῆς χάριτος, τοῦ ἐκ σοῦ σωματωθέντος.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου.᾿Ωιδὴ η΄. Ὁ Εἱρμός.
Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός, τῶν Ἑβραίων τοῖς Παισὶ συγκαταβάντα, καὶ τὴν φλόγα εἰς δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, ὑμνεῖτε τὰ ἔργα ὡς Κύριον, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Τροπάρια.
Καταφυγή μου κραταιά, καὶ ἀντίληψις θερμὴ καὶ προστασία, ὡς οἰκτίρμων γενοῦ μοι· καὶ γὰρ προστρέχω τῇ σῇ, πρεσβείᾳ καὶ σκέπῃ Πανάμωμε, ὑμνῶν, μεγαλύνων, τὸν ἄφθορόν σου τόκον.
Υ῾περυψοῦμεν οἱ πιστοί, καὶ δοξάζομεν ἀεὶ ἐν εὐφροσύνῃ, τὸν ἀφράστως τεχθέντα, ἐκ σοῦ τῆς μόνης Ἁγνῆς, ὃν Μῆτερ δυσώπει ὡς εὔσπλαγχνος, τοῦ ῥυσθῆναι πάντας, κακίας τοῦ βελίαρ.
Ρ῾ῶσιν χορήγει τῇ ψυχῇ, καὶ τῷ σώματι Σεμνὴ δύναμιν δίδου, τοῖς ἀχρείοις σου δούλοις, τοῖς πεποιθόσιν εἰς σέ, καὶ Χαῖρε βοῶσί σοι Ἄχραντε, πηγὴ εὐλογίας, καὶ λύσις ἁμαρτίας.
Ι᾿δού σε πᾶσα γηγενῶν, φύσις Πάναγνε ἀεὶ ἐγκωμιάζει, τὸ ἐν σοὶ μέγα θαῦμα, δοξολογοῦσα πιστῶς· Θεὸν γὰρ ἀῤῥήτως γεννήσασα, ἑτοίμη ὑπάρχεις, ἁπάντων σωτηρία.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Ζήλῳ παμμάκαρ θεϊκῷ, κυβερνήσας τὸν λαὸν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ Μαρτύρων τὸν δρόμον, ἐπιτελέσας στεῤῥῶς, τῆς νίκης τὸ στέφος ἀπέλαβες, Κύριλλε! διό σε, πιστοὶ ὑμνολογοῦμεν.
Εὐαγγελίου ταῖς ὁδοῖς, τὸν σὸν βίον ἐκ παιδὸς Πάτερ εὐθύνας, Ἱεράρχης ἐδείχθης, τῆς Ἐκκλησίας σοφός, ἐν τέλει δὲ Μάρτυς περίδοξος· Κύριλλε διὸ σε, ἐδόξασεν ὁ Κτίστης.
Δῶρον προσῆξας σεαυτόν, Πάτερ Κύριλλε Θεῷ ἡγιασμένον, προαιρέσει ἀθλήσας, ὑπὲρ τῆς ποίμνης τὸ πρίν, Μαρτύρων δ̉ ἐσύστερον αἵματι· ὅθεν τῶν θαυμάτων, τῇ αἴγλῃ ἐλαμπρύνθης.
Θεοτοκίον.
Ο῾ πλημμελήσας ἀμελῶς, ὑπὲρ πάντας γηγενεῖς ἐγὼ ὑπάρχω· διὰ τοῦτο βοῶ σοι, ἐν μετανοίᾳ πολλῇ· Βοήθησον Μῆτερ τὸν δοῦλόν σου, λαβεῖν τῶν πταισμάτων, συγχώρησιν τελείαν.
Κανὼν δεύτερος. Παῖδας εὐαγεῖς.
Θλίψεις, διωγμούς, ὑπερορίας, κινδύνους, ταλαιπωρίας ὑπὲρ ἄνθρωπον, καὶ ἐν τέλει θάνατον, βίαιον ὑπέμεινας, ὑπερμαχήσας Κύριλλε, τῆς ἐκλογάδος σου, ἐν Πνεύματος Ἁγίου δυνάμει· ὅθεν ἠξιώθης, τρυφῆς τῆς ἀκηράτου.
Νόμου αἰωνίου τῇ μελέτῃ, ἐγκύψας Κύριλλε Πάτερ ἐκ νεότητος, τὸν Χριστὸν προέκρινας, πάντων ἐν τῷ βίῳ σου, καὶ ἀκριβῶς μιμούμενος, αὐτὸν μακάριε, ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς σου ποιμνίου, ζήλῳ ἠγωνίσω, καὶ ἤθλησας γενναίως.
Χαίρει γηθοσύνως ᾿Αγκαράθου, ἡ Μάνδρα ἡ εὐαγὴς τῆς Θεομήτορος, πλοῦτον ἀδαπάνητον, θησαυρὸν ἀσύλητον, καὶ γέρας Πάτερ Κύριλλε, ἄφθιτον ἔχουσα, τῶν θείων σου λειψάνων τὴν θήκην, βλύζουσαν ὡς κρήνη, τῆς χάριτος τὰ ῥεῖθρα.
Θεοτοκίον.
Ο῎μβροις μητρικῆς σου εὐσπλαγχνίας, Παρθένε Θεοκυῆτορ ἱκετεύω σε, σβέσον τῆς κακίας μου, τάχιον τοὺς ἄνθρακας, ἀναψυχὴν καὶ ἄνεσιν, τῷ παναθλίῳ σου, βραβεύουσα οἰκέτῃ Παρθένε, ᾄδοντί σοι ὕμνον, καρδίας ἐκ βαθέων.
Κανὼν τῆς Θεοτόκου. ᾿Ωιδὴ θ΄. Ὁ Εἱρμός.
Η῾ τὸν ἀχώρητον Θεόν, ἐν γαστρὶ χωρήσασα, καὶ χαρὰν τῷ κόσμῳ κυήσασα, σὲ ὑμνοῦμεν, Παναγία Παρθένε.
Τροπάρια.
Λόγος ἰσχύει σε οὐδείς, εὐφημῆσαι Δέσποινα, τὴν ἁγιωτέραν τῆς κτίσεως, ἣν ὑμνοῦσιν, οὐρανῶν αἱ δυνάμεις.
Λύτρωσις Δέσποινα Ἁγνή, διὰ σοῦ ἐπέφανε, καὶ χαρᾶς τὴν κτίσιν ἐπλήρωσεν· ὅθεν πάντες, γηγενεῖς σε τιμῶμεν.
Ο῞λον τὸν βίον μου Ἁγνή, ἀχρειώσας πάθεσι, πρὸς σὲ καταφεύγω δεόμενος· μὴ οὖν Μῆτερ, τὴν κραυγήν μου παρώσῃ.
Υ῞μνους προσφέρω σοι Ἁγνή, ὁ ἀχρεῖος ἄνθρωπος, κἂν ρερυπωμένος τοῖς χείλεσι· σὺ δὲ δός μοι, τὴν ἁγίαν σου χάριν.
Κανὼν πρῶτος. Ὁ αὐτός.
Γέρας καὶ καύχημα λαμπρόν, σὺ ὑπάρχεις Κύριλλε, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ στήριγμα· ὅθεν ὕμνους, ἐν χαρᾷ σοι κροτοῦμεν.
Βίον ὡς κάλλιστος ποιμήν, διανύσας ὅσιον, τῶν Μαρτύρων δόξης ἠξίωσαι, ἐν νυμφῶνι, τῆς Χριστοῦ βασιλείας.
Α῎νωθεν Κύριλλε σοφέ, εὐμενῶς ἐπίβλεψον, τὴν σὴν εὐλογίαν δωρούμενος, τοῖς τελοῦσι, τὴν ἁγίαν σου μνήμην.
Θεοτοκίον.
Υ῾μνολογίαις σε Ἁγνή, οἱ πιστοὶ γεραίρομεν, τὰ σὰ μεγαλεῖα θαυμάζοντες· ὅθεν σῷζε, ταῖς πρεσβείας σου πάντας.
Κανὼν δεύτερος. ῞Απας γηγενής.
Δεῦτε εὐλαβῶς, ᾀσμάτων τοῖς ἄνθεσι, σήμερον στέψωμεν, οἱ πιστοὶ χορεύοντες, τῆς ᾿Εκκλησίας τὸ ἐγκαλλώπισμα, Πατριαρχῶν τὸ καύχημα, τὸν θεῖον Κύριλλον, ἐκβοῶντες· Πρέσβευε πρὸς Κύριον, τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς τοὺς τιμῶντάς σε.
Ο῞σιος ποιμήν, διδάσκαλος πάνσοφος, μύστης οὐράνιος, λειτουργὸς ἰσάγγελος, καὶ κυβερνήτης ψυχῶν πανάριστος, ὤφθης Θεοῦ ἐν χάριτι, παμμάκαρ Κύριλλε· διὰ τοῦτο, πάντες εὐφημοῦμέν σε, καί προστάτην θερμὸν ἐξαιτούμεθα.
Πρέσβευε Χριστῷ, ποιμὴν ὡς χρηστότατος, Μάρτυς ὡς ἄριστος, τῇ Τριάδι πάντοτε, ὑπὲρ εἰρήνης, τῆς κληρουχίας σου· ἐκ πειρασμῶν δὲ φύλαττε, νόσων καὶ θλίψεων, τοὺς τιμῶντας, θήκην τὴν μυρίπνοον, τῶν λειψάνων τῶν σῶν Πάτερ Κύριλλε.
Θεοτοκίον.
Υ῞ψιστον Ἁγνή, Θεὸν μετὰ σώματος, κυοφορήσασα, ὕψωσας τὴν ἔκπτωτον, ἀνθρώπων φύσιν, πρὸς τὴν ἀρχέγονον, ὡς ἀληθῶς κατάστασιν· διό σοι κράζομεν· Χαῖρε Μῆτερ, Κόρη παμμακάριστε, Θεοτόκε Θεοῦ νύμφη ἄφθορε.
᾿Εξαποστειλάριον. Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Ε῎νδυμα τὸ ὑπέρλαμπρον, τῆς ἀρχιερωσύνης, θεόθεν ἐνδυσάμενος, ἐν Αἰγύπτῳ τὸ πρῶτον, ἐν Βυζαντίῳ δ̉ ὕστερον, ὡς φωστὴρ φωτοφόρος, ἐν Πατριάρχαις ἔλαμψας, ποιμασίας τῇ αἴγλῃ, καὶ ἀστραπαῖς, τοῦ εὐσθενεστάτου σου μαρτυρίου, τὴν οἰκουμένην Κύριλλε, πᾶσαν καταπυρσεύων.
῞Ετερον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Η῾ Κρήτη ὡς ἀμάραντον, βλαστὸν αὐτῆς γεραίρει σε, καὶ ᾿Αγκαράθου ἡ Μάνδρα, πνευματικὸν ὡς υἱόν σε, Ἱερομάρτυς Κύριλλε, ἐγκωμιάζει ᾄσμασιν, ὡς θησαυρὸν κατέχουσα, τὰ ἱερὰ λείψανά σου, ἐξ ὧν ἐκχέεται χάρις.
Ἕτερον. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις.
Πατριαρχῶν διαπρέψας, ἐπὶ τοῦ θρόνου εὐκλεῶς, Κύριλλε Πάτερ μετέστης, πρὸς οὐρανοὺς μαρτυρικῶς, ἔνθα Χριστοῦ ἠξιώθης, τῆς δεξιᾶς παραστάδος.
Θεοτοκίον.
Θεοκυῆτορ Παρθένε, ἡ τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, ἀνερμηνεύτως τεκοῦσα, τοῦτον ἀεὶ ὑπὲρ ἡμῶν, ἱκέτευε παῤῥησίᾳ, ἵνα οἱ πάντες σωθῶμεν.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ
῾Ιστῶμεν στίχ. δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
῏Ηχος β΄. Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασι.
Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασιν, ἀναδήσωμεν τὸν θεοφόρον; Κύριλλον τὸ κλέος τῆς πίστεως, καὶ τῆς εὐσεβείας διδάσκαλον, τοῦ Εὐαγγελίου μυστολέκτην· ποιμένα, τῆς Ἐκκλησίας τὸν ἀκοίμητον· τὸν στῦλον, τῆς Ἐκκλησίας τὸν ἀκλόνητον· τὸν Ὀρθοδόξων προστάτην, τὸν χοροβατοῦντα, Παραδείσου ἐν ταῖς αὐλαῖς, καὶ χάριν πηγάζοντα, ἐκεῖθεν ἡμῖν σωτήριον.
Ποίοις εὐφραντικοῖς μέλεσιν, ἐπαινέσωμεν τὸν Ἱεράρχην; τῆς Ἀλεξανδρείας τὸ καύχημα, καὶ τοῦ Βυζαντίου τὸ σέμνωμα, πρόεδρον τὸν θεῖον ἀμφοτέρων· φωστῆρα, τὸν ἐκ τῆς Κρήτης ἀναλάμψαντα, καὶ πᾶσαν, τὴν Ἐκκλησίαν καταυγάσαντα· Ἀρχιερέων τὸ κλέος, Κύριλλον τὸν θεῖον, ὃν ἐδόξασεν ὁ Θεός, ποιμένα ὡς γνήσιον, καὶ Μάρτυρα γενναιότατον.
Ποίοις ὑμνωδιῶν ἄνθεσι, στεφανώσωμεν τὸν Πατριάρχην; τὸν ποιμαντικῶς διαπρέψαντα, καὶ μαρτυρικῶς ἐκδημήσαντα, πρὸς τὰς αἰωνίους καταπαύσεις· ἐχθρῶν μέν, τὸν καταισχύναντα τὴν ἔπαρσιν, πιστῶν δέ, τὸν στερεώσαντα τὸ φρόνημα· τὸν μιμητὴν τοῦ Δεσπότου, Κύριλλον τὸν θεῖον, οὗ ἡ θήκη ἀνελλιπῶς, πηγάζει ἰάματα, εἰς δόξαν Θεοῦ τῆς χάριτος.
Ποίοις οἱ εὐσεβεῖς ᾄσμασιν, ἀνυμνήσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸν Ἀρχιερέα τὸν ὅσιον, τὸν ἐν εὐσεβείας τοῖς ῥήμασι, κυβερνήσαντα τὴν Ἐκκλησίαν· τὸν πίστει, ὡς ὁ Μωσῆς μέγαν γενόμενον, καὶ θράσος, τῶν ἀλλοφύλων ταπεινώσαντα· τὸν κοινωνὸν τῶν Μαρτύρων, Κύριλλον τὸν θεῖον, οὗ πρεσβείαις ταῖς πρὸς Θεόν, κινδύνων λυτρούμεθα, οἱ πόθῳ αὐτὸν γεραίροντες.
Δόξα. ῏Ηχος πλ. β΄.
Ο῞σιε Πάτερ, Κύριλλε ἱερώτατε, ἐκ νεότητος Θεῷ ἀνατεθείς, τῶν ἀρετῶν καταγώγιον ἐχρημάτισας, καὶ ἐν περιδόξῳ Πατριαρχῶν καθέδρᾳ, ἐπολιτεύσω ἀξίως τοῦ χαρίσματος· Εὐαγγελίου γὰρ τῇ ῥάβδῳ στηριζόμενος, καὶ ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀγωνιζόμενος, πρὸς εὐσεβείας νομὴν ἐκυβέρνησας, τὴν λαχοῦσάν σοι ἐκλογάδα, καὶ ὑπὲρ ταύτης προθύμως, τοῦ μαρτυρίου ποτήριον ἔπιες. Ὅθεν σύμμορφος Χριστοῦ, τῶν παθῶν ἀναδειχθείς, τῆς Ἀναστάσεως τὴν δόξαν ἐκληρώσω, καὶ ἐκτήσω ἐν οὐρανοῖς, ἐπάξια τῶν καμάτων τὰ ἔπαθλα, Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι παριστάμενος, καὶ πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν τελούντων τὴν μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θεοτόκε σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλαστήσασα τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς, σὲ ἱκετεύομεν, πρέσβευε Δέσποινα, μετὰ τοῦ Ἱεράρχου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δοξολογία Μεγάλη καὶ ᾿Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τὰ Τυπικά, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τοῦ ῾Αγίου ἡ γ΄ καὶ στ΄ ᾿Ωιδή. ᾿Απόστολον καὶ Εὐαγγέλιον, ζήτει τῇ ιγ΄ τοῦ Νοεμβρίου.
Κοινωνικόν.
Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. ᾿Αλληλούϊα.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Κρητονήσου ἄνθος τερπνόν, καὶ ᾿Αλεξανδρείας, Ποιμενάρχης περικλεής· Χαίροις Πατριάρχης, σοφὸς τῆς Κωνσταντίνου, καὶ Ἐκκλησίας στῦλος, ἔνδοξε Κύριλλε.
Δίστιχον.
Κύριλλον, ὦ Κύριλλε, φρούρει εὐχαῖς σου
ὕμνους σοι ὑφάναντι πόθῳ καρδίας.
